Maandelijks archief: augustus 2008

Vakliteratuur bijlezen

Louise Cornelis Geplaatst op door  

Zo, ik ben erdoorheen: vier maanden vakliteratuur bijlezen, de stapel die er lag toen ik terug kwam uit Afrika is weg. De papieren tijdschriften had ik al eerder gehad, dat gaat lekker in de trein, buiten op een bankje of ’s ochtends in bed. De digitale nieuwsbrieven, dat duurde wat langer, maar het is gelukt ze allemaal bij te lezen voordat de eerste na de zomervakantie weer binnen komt vallen.

De drie hoogtepunten:

  1. Eerst de digitale dan maar. Een leuk bericht stond op Neder-L, de nieuwsbrief voor Neerlandici en aanverwanten: ‘naakt model tekenen’ won de prijs voor de meest erge fout geschreven samenstelling, oftewel foute spatie, met ‘rijbewijs voor zeventien jarigen’ als tweede. Heerlijk! Dat soort voorbeelden gebruik ik wel eens om in trainingen uit te leggen dat ze wel degelijk uitmaken, die spaties. Mijn voorbeeld ‘boeren met worst’ voor ‘boerenmetworst’ is wat uitgekauwd; dit zijn twee mooie nieuwe.
  2. In het derde nummer van Tekstblad, voor mij het nuttigste vaktijdschrift, een opmerkelijk interview met Frans Meijman, hoogleraar medische communicatie. Hij signaleert dat er in de Nederlandse cultuur een grote verandering plaatsvindt: we gaan steeds meer in pillen geloven als oplossing van alle fysiek ongemak. Daar heb ik voor mijn werk niet veel aan, maar ik heb er wel een weblogstukje over geschreven. Bovendien zegt Meijman dat er voor gewone mensen maar drie gezonde sporten zijn: zwemmen, fietsen en roeien. Zo komen voor mij vak en hobby bij elkaar.
  3. Het meest praktische artikel stond ook in Tekstblad (eerste nummer van dit jaar) en is geschreven door collega Jeanine Mies. Zij beschrijft hoe een goed adviesrapport eruit ziet van een raad voor de regering, zoals de Raad voor Verkeer en Waterstaat, de Onderwijsraad e.d. Haar tips klinken voor mij als een klok. Ik neem er vijf over, als instemming (altijd fijn, bevestiging) en omdat ze niet vaak genoeg kunnen klinken in rapportenland:
  • Kies voor één adviesvraag waar andere vragen ondergeschikt aan zijn
  • Formuleer de aanbevelingen als acties
  • Zet de kern voorop
  • Laat de inhoudsopgave het verhaal vertellen
  • Houd de onderbouwing kort en overzichtelijk.

Doen!

Proeflezer gezocht

Louise Cornelis Geplaatst op door 1

Voor de eerste versie van het boek over onze Afrika-reis zoek ik een proeflezer. Het gaat erom dat je in september het boek leest en van commentaar voorziet, en dat ik je na lezing nog wat vragen erover mag stellen.

Voorwaarden zijn dat je níet ons weblog hebt gelezen maar wel affiniteit hebt met zaken als reizen, Afrika, fietsen of groepsprocessen, en daar wel wat over wil lezen. Je moet het ook zien zitten om het boek in september door te werken – al mag je het natuurlijk ook laten weten als je er niet doorheen komt!

Er staat tegenover: mijn dank, een vermelding in het boek (als je dat wilt) en een gratis exemplaar als het verschijnt.

Meld je bij mij als je interesse hebt.

Op de kleintjes letten

Louise Cornelis Geplaatst op door  

Laatst kreeg ik een vraag van een schrijvende adviseur. In het concept-rapport had zij geschreven: ‘Hiervoor is de variabele lang verzuim verantwoordelijk’. De lezer had daar bezwaar tegen: het moest ‘het variabele lang verzuim’ zijn. Wie had er gelijk?

Simpel en kort antwoord: de adviseur had gelijk. De oorspronkelijke zin is goed: het is de variabele. Zo staat het ook in het Groene Boekje. 

Maar het is goed om eens even verder te kijken. Want moedertaalsprekers weten feilloos of een woord een ‘de-woord’ of een ‘het-woord’ is, op een heel enkele uitzondering na, meestal bij leenwoorden, zoals de/het weblog. Variabele is dat niet, en iedereen weet dat het een de-woord is. Dus vanwaar dit probleem?

Ik denk dat deze lezer variabele interpreteerde als bijvoeglijk bijwoord (het woord erboven in het Groene Boekje) bij ‘lang verzuim’, Dus hij las over het begrip ‘variabel verzuim’, naast misschien vast verzuim, zoals je bijvoorbeeld ook vaste en variabele kosten hebt. Dan is het ‘het variabele langE verzuim’ (let op de extra e), omdat verzuim een het-woord is. Maar zo was het niet bedoeld.

Dus waarschijnlijk schuilt er achter verwarring over het lidwoord een ander begrip van de zin en dus ook van de inhoud. Dan heb je er niet zo veel aan te volstaan met je eigen gelijk. Beter is om de zin iets aan te passen, zodat dit probleem er helemaal uit verdwijnt. Je kunt er bijvoorbeeld van maken ‘de variabele factor lang verzuim’.

Moraal van dit verhaal: een ogenschijnlijk klein probleem over een grammaticaal detail zet je op het spoor van een begripsprobleem – eigenlijk iets groters. Let dus goed op die kleintjes!